bio


nl:    

Boris de Klerk (Amsterdam, 1998) is een performance- en geluidskunstenaar gevestigd in Antwerpen. Sinds hij de performance opleiding aan de Toneelacademie Maastricht in 2022 heeft afgerond is hij zelf werkzaam als kunstenaar en geluidsontwerper als ook in verscheidene samenwerkingen. Hij verdeelt zijn tijd voornamelijk tussen het werken aan eigen performances, en als sound designer voor anderen hun performances en voorstellingen. Zo maakte hij eerder performances bij Het Nationale Theater, Intro in Situ en Subbacultcha, en ontwikkelde hij geluidsontwerpen voor onder andere Anthony van Gog, Marthe Koning, Simon Bus, Corpo Maquina en Karolien Verlinden/Tuning People. Zijn werk is onder andere vertoond bij Marres Huis voor Hedendaagse Cultuur, Zaal 3 Den Haag, NT Gent, De School, Collectie de Groen, Frascati Theater, Le Guess Who?, Lowlands, Best Kept Secret, Into the Great Wide Open, Eurosonic Noorderslag, The Great Escape en South By South West.

In al deze samenstellingen staat het nadenken over en spelen met live-klank in een performatieve ruimte altijd centraal. Zijn werk onderzoekt steeds de zintuigelijke mogelijkheden van de ruimte en het moment in relatie tot performer en publiek. Door de theatrale ruimte als componist te benaderen, is Boris zijn werk een poging om de zintuigen opnieuw te rangschikken en een onderzoek naar wat er gebeurt als je theater maakt waarin de klank leidend is, en de mise-en-scene, het decor, het licht en de choreografie gevolg zijn van keuzes die op basis van het auditieve gemaakt worden.

Zo was zijn afstudeerwerk Cesuur een fysieke performance met een lichtplan dat op geluid reageerde. In het decor zaten vijf verschillende microfoons, ieder aan een andere lamp gekoppeld, die iedere beweging, voetstap en ademhaling van de performers versterkten en hiermee ook belichtten. Een ander voorbeeld is het werk Black Box: First Movement dat hij samen met Finn Borath bij Het Nationale Theater ontwikkelde. Deze performance is een muzikaal concert, waarin ieder geluid afkomstig is van de in de zaal aanwezige theatertechniek. Knipperende werklicht-tl’s, zoemende moving-heads en sissende rookmachines worden zo afgesteld en geprogrammeerd dat ze een 30 minuten durend muziekstuk uitvoeren, zonder dat er een menselijk geluid aan te pas komt. In ieder werk en ieder geluidsontwerp dat hij maakt is de centrale vraag steeds: Hoe theatraal kan klank zijn en wat gebeurt er als je het theater niet als visueel maar als auditief medium benadert?


en:    

Boris de Klerk (Amsterdam, 1998) is a performance and sound artist based in Antwerp. Since completing his performance studies at the Toneelacademie Maastricht in 2022, he has been working as an artist and sound designer, both independently and in various collaborations. He divides his time primarily between creating his own performances and working as a sound designer for others' performances and productions. He has previously developed performances at Het Nationale Theater, Intro in Situ, and Subbacultcha, and has developed sound designs for artists such as Anthony van Gog, Marthe Koning, Simon Bus, Corpo Maquina, and Karolien Verlinden/Tuning People. His work has been showcased at venues and events including Marres House for Contemporary Culture, Zaal 3 Den Haag, NT Gent, De School, Collectie de Groen, Frascati Theater, Le Guess Who?, Lowlands, Best Kept Secret, Into the Great Wide Open, Eurosonic Noorderslag, The Great Escape, and South By South West.

In all of these contexts, the exploration of live sound in a performative space is always the main focus. His work consistently investigates the sensory possibilities of space and the moment in relation to the performer and the audience. By approaching the theatrical space as a composer, Boris's work is an attempt to reorganize the senses and explore what happens when you create theater where sound takes the lead, and mise-en-scène, set design, lighting, and choreography are the consequences of choices made based on auditory elements.

For example, his graduation piece Cesuur was a physical performance with a lighting plan that responded to sound. In the set, five different microphones were connected to different lamps, amplifying and illuminating every movement, footstep, and breath of the performers. Another example is the work Black Box: First Movement, which he developed in collaboration with Finn Borath at Het Nationale Theater. This performance is a musical concert in which every sound comes from the theater technology present in the venue. Blinking work light TL’s, buzzing moving heads, and hissing smoke machines are adjusted and programmed to perform a 30-minute musical piece without any human sound. In every work and sound design that he creates, the central question always is: How theatrical can sound be, and what happens when you approach theater not as a visual but as an auditory medium?

<<terug


foto door Sanne Peper